Gençlik yıllarımızda ‘Beyaz gölge’ diye bir dizi vardı, basketbolla ilgili… O dizinin neredeyse tamamını izleme bahtı buldum… Beyaz Gölge, sayesinde ülkemizde Basketbol sporu tepeye çıktı, gençler bu kulvara yöneldiler, meyvalarını son yıllarda topluyoruz, Avrupa arenalarında kelam sahibi olduk, bir çok başarılara imza attık.
Ülkemizde sayısız branşlarda atletlerimiz var, gençlerimizi ‘kötü’ alışkanlıklardan kurtarmanın en hoş yolu, bu branşlarla gerçek orantılıdır.
Bir çok branşı vazifeli olarak izledim, biri dışında!
Mete Gazoz, Ulaş Berkim Tümer ve Muhammed Abdullah Yıldırmış…
İçinizden ‘okçuluk’ diye mırıldandığınızı duyar üzereyim…
Mete Gazoz…
Çok özel bir sportmen…
Ülkemize milletlerarası turnuvalarda madalyalar kazandırdı…
Hangisini saysak…
Tokyo 2020 Olimpiyatları’nda ve 2023 Dünya Okçuluk Şampiyonası ile 2024 Avrupa Okçuluk Şampiyonası’nda altın madalya…
Türk okçuluk tarihinin birinci Olimpiyat, Dünya ve Avrupa şampiyonu…
Daha ne olsun arkadaş…
Benim de okçuluk sevdamın mihenk taşıdır Gazoz…
Sonra mı?
Gittiği her yarışın müptelası oldum…
***
Tarihi dokusuyla tanınan Gelibolu’ya yerleştiğimden bu yana, bir çok özel söyleşiler yaptım, gerek atletiyle, gerek amatör futbol ekipleriyle, gerekse ünlü fotoğrafları siz bedelli okuyucularımızla MİLLİYET’te paylaştım.
Sizin anlayacağınız boş durmuyorum, Gelibolu Beşiktaşlılar Derneği Lider Hakan Pehlivan sağolsun, fevkalade lojistik dayanağı veriyor. Zira, Gelibolu ve etrafındaki köylerle de daima ilişki halinde.
Sürekli bağlantı halindeyiz doğal olarak, ne vakit beni görse, “Şurada bu var, orada bu var”, eee dururmuyum, o işi kotarmak için kılı-kırk faydam.
Paris Olimpiyatları’nda bronz madalya kazanan , Ulaş Berkim Tümer, Gelibolu’da yaşıyor, ancak yollarımız hiç kesişmedi nedense. Pehlivan, Ulaş’ın Antalya’daki Ulusal Ekip kampına katılacağını hatırlatması üzerine çat kapı Baba Ocağı’nın kapısını çaldık, tabi ki birlikte. Nedeni de Lider Hakan, fotoğraf konusunda da harikulade yetenekli, abartmıyorum, gazeteci olmalıydı.
Gelibolu atlet madeni…
Her branştan var, yani yok, yok…
Annesi Büket Hanımefendi açtı kapıyı bize… Buket hanım yalnızca meskene bayanı değil; Gelibolu Bayanlar Derneği başkanlığını da yürütüyor. Baba Murat Baki Tümer’de kamu vazifelisi…
Olimpiyatlar’da ülkemize bronz madalya kazandıran Ulaş Berkim Tümer, ortamıza katıldı, beğenilen bir söyleşi çıktı ortaya…
Baba ve anne Ulaş’la gurur duyuyorlar, bronz madalyası meskenlerinin en hoş köşesini süslüyor, gümüş ve altın madalyanın yerleri de hazır!
Biz de ‘inşallah’ dedik, başladık Ulaş’la söyleşimize… Biz sorduk, o yanıtladı, ben de okçuluk sporunun kurallarını öğrenme talihi buldum, eee, büyüklerimiz ne demiş: “Öğrenmenin yaşı yok”…
– Olimpiyatta kazandığın madalya ile tarihe geçtiniz. Ekip olarak birinci madalyayı aldınız. Hislerini alabilir miyiz?
“Çok memnunum, çok gururluyum. 100 yılda birinci grup madalyasını kazandık. Paris’e gitmeden evvel başarırsak bir birinci olacağını biliyorduk. Bu da bize ekstra motivasyon sağladı. Bundan sonra daha fazla çalışıp gelecek olimpiyatlarda altın almak için yarışacağız.”
– Paris olimpiyatlarını ferdî ve kadro olarak nasıl değerlendirirsin?
“Müthişti… Hepimiz için hoş geçti. Son 16’ya kadar ben gittim, Mete çeyrek finale kaldı. Kadro olarak esasen madalyamız bir birinciydi. Yalnızca karışık grupta elenmemiz bizim için sürpriz oldu. Orada da madalya hedefliyorduk.”
– Mesleğinde birçok karşılaşmaya çıktın. Pekala olimpiyat atmosferi nasıldı?
“Gerçekten apayrıydı. Birinci müsabakamıza 25 Temmuz’da çıktık. Sıralama atışlarıyla olimpiyatlara başladık. 72 ok attık, 1’den 64’e kadar atletler sıralanıyor. O gün sahiden çok heyecanlıydık hepimiz. Bilhassa ben ve Abdullah’ın heyecanı daha büyüktü. Zira birinci olimpiyatımızdı bizim. Mete’nin olimpiyat deneyimli yüksek olduğu için o daha rahattı, bizi de rahatlattı. Mete aslında daha evvel de söylüyordu. Orası çok öbür bir atmosfer diye. Heyecanlanmayacağım dediğinizde heyecanlanmama üzere bir durumunuz yok orada. Heyecanı kabul edip onun üstüne gitmek daha kolay oluyor.”
“METE ÇOK DİĞER BİRİ”
– Okçuluğun yayılmasına Mete Gazoz öncü oldu. Pekala Mete senin gözünden nasıl birisi?
“Mete benim için çok öteki birisi. Hem arkadaşım, hem ağabeyim, hem öğretmenim. Çok uzun vakittir birlikteyiz ve çok fazla şey öğrendim ondan. Ben tahminen olimpiyat şampiyonu olabilirim ileride ancak onun üzere olamam. O hepimizden daha âlâ. Bizim için de şöyle bir özelliği var. Bizim önümüzde daima bizi rahatlatan bir insan var.”
“İPİMİ DEĞİŞTİRMEM”
– Uğurun ya da totemin var mı?
“Uğur ya da totem diyemem. Fakat dikkat ettiğim şeyler var. Yaya taktığımız ip var. Bir dönemde hiç değiştirmem onu. Olağanda herkes değiştirir. Fakat ben kopana kadar değiştirmem. Niçin bilmiyorum lakin annemi ya da babamı aramam.”
“BEN MÜSABAKA YARIŞMA BAKARIM”
– 22 yaşındasın. Gelecek tertipler, bilhassa olimpiyat için neler söylemek istersin?
“Daha olimpiyat için dört yıl üzere uzun bir müddet var. 2028’in yanında 2032’de de bir şeyler başarabiliriz. Bu yüzden önümüzde uzun bir yol var. Ben mesleğimde her vakit müsabaka yarışma, yıl yıl baktım. Zira her müsabakanın atmosferi farklıdır. Yeni dönemi bekliyoruz mesela şu anda. 2025’te Dünya Şampiyonası var. Bu tertip da bizim için çok kıymetli. 2028 Los Angeles Olimpiyatları’na gidebilmemiz için 2027’deki Dünya Şampiyonası’nda kota almamız lazım.”
“AİLEDE TEK SPORTMEN BENİM”
– Okçuluk maceran nasıl başladı? Sanırım ailedeki tek sportmen sensin…
“Evet ağabeyim harita mühendisi. Ben tek sporcuyum ailede. Gelibolu’da iki spor branşı vardı. Triatlon ya da okçuluk yapacaktım. Küçük yaşta heves ediyordum onları görüp. Böylelikle okçuluğa başladım ve bugünlere geldim.”
– Pekala ya okul…
“Akdeniz Üniversitesi’nde antrenörlük okuyorum.”
– Bir röportajında var. 7 yaşındayken “çelimsiz” diye kabul edilmemiş, lakin pes etmeyip 9 yaşında okçuluğa başlamışsın. Bunu anlatabilir misin?
“Aslında bu hususa açıklık getirmem gerekiyor. Evet gerçek 7 yaşında çok çelimsizdim. Lakin okçuluk branşına başlama yaşı aslında 8-9’dur. Bu yüzden ben tam vaktinde başladım aslında.”
“SABRETMEK BU İŞİN ANAHTARI”
– Geçmişe baktığımızda bütün ilgi futboldaydı. Ancak artık anneler, babalar çocuklarını farklı branşlara yönlendirmek istiyor. Bunlardan biri de okçuluk. Yeni başlamak isteyenlere neler söylersin?
“Sabretmeleri gerekiyor öncelikle. Zira her branşta bir yere gelmek için sabretmeniz gerekiyor. Okçuluk olarak baktığınızda ise daha fazla sabretmelisiniz. Yaptıkları spordan keyif alsınlar. Eminim sonunda maksatlarına onlar da ulaşırlar.”
“ÜÇ MİLYONA YAKIN OK ATMIŞIMDIR”
Ulaş Berkim mesleğinden farklı sayılar da açıklarken, okçuluk branşında kendilerini en çok zorlayan şeyin rüzgâr olduğunu vurguladı.
– Mesleğinden bize aktarabileceğin sayılar var mı? Mesela mesleğin boyunca kaç ok atmışsındır?
“3 milyon civarında mesleğim boyunca ok atmışımdır. Yüklenme periyotlarında günde bin ok attığımız da oldu. Kamplarda sabah 5,5-6 civarında ok atmaya başlıyoruz ve bu 11’e kadar sürüyor. Sonra Antalya çok sıcak bir kent olduğu için öbür yapacaklarımıza yöneliyoruz. Ok atarken bizi en çok zorlayan şey rüzgar. Bir atışa büyük tesiri oluyor.”
– Biz sizi yalnızca ok atarken görüyoruz. Pekala nasıl bir temponuz var öbür branşlara nazaran?
“Okçuluk branşında tempomuz sahiden çok ağır. Eylül ayında yeni dönem için hazırlıklara başlayacağız. Nisana kadar yalnızca kamplarda geçiyor bütün hayatımız. Akabinde da yeni dönem başlıyor ve dünyanın her yerinde karşılaşmalara çıkıyoruz.”
“TAKIM OLDUĞUNDA DİKKATİNİZİ DAĞITACAK ŞEYLER DAHA FAZLA”
– Bu branşı hem ferdi hem ekip olarak yapıyorsun. Ortada sence ne üzere farklar var?
“Çok büyük fark var. Bence kadro maçları daha sıkıntı. Ferdî olarak baktığınızda okçulukta yalnızca odaklanmanız yetiyor. Lakin ekip maçlarında bundan eser yok. Bağırışlar oluyor. Dikkatinizi dağıtan çok fazla öge oluyor.”
– Pekala başka branşlara nazaran okçulukta sakatlanma riskiniz nedir?
“Bizde de sakatlıklar oluyor. Omuzdan sakatlık yaşayabiliyorsunuz. Ama yanlışsız çalışırsanız sakatlanmazsınız. Ben hiç sakatlanmadım. Omuzda sakatlık yaşamamızın sebebi çok fazla ok atmamız. Bilhassa yüklenme periyodunda bunlar oluyor.”